David Haig, evolucijski biolog sa američkog Univerziteta Harvard, je nedavno predstavio svoju hipotezu u časopisu “Evolution, Medicine and Public Health” koja bi novopečenim roditeljima mogla odgovoriti na pitanje: “Zašto se moja beba budi noću i plače iako nije gladna?”.
Profesor David i njegove kolege sa Harvarda tvrde da beba, iako nesvjesno, budi mamu i na taj način sprječava maminu ovulaciju a samim tim i mogućnost začeća brata ili sestre. Također, ukoliko beba doji tokom noći, ona time produžava neplodnu fazu svoje mame koja počinje nakon poroda (tzv. amenoreja).
– Noćna buđenja češća su tokom druge polovine prve djetetove godine života a izraženija su kod dojenih beba – tvrdi profesor Haig. Iako je ovo pomalo neuvjerljivo, za ovakav zaključak postoji logična pretpostavka, a profesor Haig tvrdi da je ovakvo ponašanje evolucijski uslovljeno.
Tokom perioda u kojima su vladali glad ili zarazne bolesti, bebe su imale veće šanse da prežive ako su razmaci između rođenja djece bili veći.
– Majčina iscrpljenost može se gledati kao na sastavni dio djetetove ‘strategije’ da produži vrijeme do sljedećeg poroda, tvrdi Haig.
Međutim, antropologinja Holly Dunsworth sa Univerziteta Rhode Island smatra da Haigovo istraživanje ne ističe dobre strane dojenja tokom noći koje je veoma važno za zbližavanje sa mamom.
– Iz ove perspektive, bebin plač i hranjenje tokom noći više predstavlja međusobnu suradnju nego kao nekakav konflikt – smatra Dunsworth.
